2017.05.10 Dwu i pół dniowa wycieczka autokarowa do Opola Śląskiego, Krasiejowa, Częstochowy i Piotrkowa Trybunalskiego

Szczegóły

Kategoria: Archiwum

Opublikowano: środa, 10, maj 2017 13:18

Odsłony: 883

  W dniach 30 kwietnia - 1 maja 2017 r. Gminny Ośrodek Kultury i Turystyki w Dorohusku był organizatorem pierwszej w roku bieżącym wycieczki, tym razem do Opola Śląskiego, Krasiejowa, Częstochowy i Piotrkowa Trybunalskiego. Tym razem nasze zaproszenie przyjęło 50 osób, nie tylko mieszkańców naszej gminy, ale z nami w podróż udały się osoby z sąsiednich gmin:

Białopole, Dubienka, Wola Uhruska, Ruda Huta, Sawin, Chełm oraz miasta Chełma. Po raz kolejny skorzystaliśmy też z niezawodnego przewoźnika, firmy „Transway" z Hrubieszowa, a za kierownicą autokaru „Bova" zasiedli dobrze nam znani z poprzednich wycieczek, Stanisław Korzec i Michał Panasiewicz. W tym miejscu musimy dodać, że z zapytaniem ofertowym na cenę przejechanego 1 km na ten wyjazd zwróciliśmy się także do naszego przewoźnika z Dorohuska, Jana Koguciuka, właściciela Przedsiębiorstwa Transportowo-Usługowego „Gran-Sped", który nie raczył nawet odpowiedzieć, nie tylko w wyznaczonym terminie, ale nas zignorował i wogóle nie odpowiedział. Z Chełma wyjechaliśmy w sobotę 29 kwietnia 2017 r. o godz. 22.00, by do Opola, oczywiście z postojami dotrzeć na godz. 7.00 rano. Punktualnie o godz. 7.15 na parkingu przy jednym z bardziej znanych symboli miasta, Amfiteatrze Tysiąclecia spotkał się z nami przewodnik, Krzysztof Adamski, by po krótkim wprowadzeniu o mieście wyruszyć na zwiedzanie, dodając, że nigdy dotąd tak wcześniej nie zaczynał zwiedzania z wycieczką i co chwilę dodając, że jesteśmy z Dorohuska, przez samo „h". Pierwszym obiektem naszego zainteresowania była położona w sąsiedztwie amfiteatru Wieża Piastowska, pozostałość po nieistniejącym dziś Zamku Piastowskim, zlokalizowanym na odrzańskiej wyspie Pasiece, w części zwanej Ostrówkiem. Należy do najstarszych w kraju zabytków architektury obronnej, pełni też rolę symbolu Opola i województwa opolskiego. Romański Zamek Piastowski, wzniesiony przez księcia Kazimierza w 1217 roku, powstał w miejscu wczesnośredniowiecznego grodu. Był on jednym z najstarszych murowanych zamków średniowiecznych na Śląsku. Wieżę o funkcji mieszkalno-obronnej zbudowano później. Wzniósł ją około roku 1300 książę Bolko I, gdy Opole było już stolicą odrębnego księstwa. Cylindryczna wieża była na owe czasy budowlą ogromną i nowoczesną. Wzniesiono ją z cegły na zaprawie wapiennej z użyciem kamienia polnego do budowy fundamentów. Szerokość jej murów u podstawy dochodzi do 3 metrów. Na poziomie ganku, tj. na wysokości ok. 9 metrów nad ziemią znajdowało się pierwotne wejście do budowli, obecne, na poziomie terenu, zostało wykute wtórnie w XX wieku. Wieża o wysokości 35 metrów, jako najwyższy punkt zamku służyła do obserwacji dalekiego przedpola, a następnie sygnalizacji o zbliżającym się niebezpieczeństwie. Jej najniższa, ciemna i dostępna tylko z wyższej kondygnacji izba pełniła funkcję więzienia. W roku 1928 w związku ze złym stanem technicznym obiektu oraz rosnącymi potrzebami lokalowymi rejencji opolskiej, podjęto decyzję o wyburzeniu zamku. Na skutek protestów mieszkańców Opola i Związku Polaków w Niemczech, zachowano wieżę zamkową, którą uwzględniono przy budowie gmachu rejencji. Budowę nowego gmachu zakończono w 1934 r. Obecnie budynek jest siedzibą Wojewody Opolskiego oraz Marszałka Województwa Opolskiego. Gmach wraz z sąsiadującą Wieżą Piastowską, jest jednym z kluczowych elementów współczesnej architektury Opola. W latach 2013-2014 dokonano gruntownej renowacji Wieży Piastowskiej, największej od lat 30-tych XX wieku. Celem prac był nie tylko remont, ale także adaptacja obiektu dla celów turystycznych. (Wieża Piastowska w Opolu)

Z wieży niedaleka droga do rzeki Młynówki, prakoryta Odry. Na dawnych murach obronnych miasta wybudowano, tuż nad Młynówką, kamienice i spichlerze. Wyglądają one jakby moczyły nogi w wodzie. Kiedy patrzymy na nie od strony dawnego portu rzecznego, od ulicy Piastowskiej, przypominają do złudzenia włoską Wenecję. Od niedawna opolska Wenecja została pięknie podświetlona kolorowymi światłami. Iluminacje w kolorach tęczy podkreślają piękne detale architektoniczne kamienic, mostów i spichlerza.

Idąc nieco dalej w stronę rynku mijamy pomnik Karola Musioła z brązu przestawiającego postać uśmiechniętego "Papy", z powiewającym nad głową krawatem. Pod pachą dzierży nieodłączną teczkę, która została zaprojektowana jako skrzynka, do której opolanie będą mogą składać swoje pomysły i opinie na temat miasta. "Papa" Musioł był inicjatorem budowy Opolskiej Szkoły Muzycznej i Amfiteatru 1000-lecia, najsłynniejszym jednak jego dziełem było zorganizowanie w 1963 roku, wraz z dziennikarzami Polskiego Radia Mateuszem Święcickim i Jerzym Grygolunasem I Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu, który przetrwał do dzisiaj.

Przechodząc ok. 100 metrów dalej dochodzimy do Klasztoru i Kościoła Ojców Franciszkanów, których budowa rozpoczęła się jeszcze w XIV wieku. Podziemia świątyni stały się miejscem pochówku rodziny książęcej, Piastów Śląskich, jest tu też kaplica Piastowska. Podczas II wojny światowej klasztor został spalony, a kościół poważnie uszkodzony. W takim stanie władze państwowe 06.07.1945 roku przekazały kościół i klasztor franciszkanom. W ostatnich latach kościół klasztorny został poddany gruntownej rewaloryzacji. Po wyjściu ze świątyni w szybkim tempie dochodzimy do opolskiego rynku, który zachował średniowieczny układ. Miasto zostało zniszczone w czasie II wojny światowej, ale kamienice odbudowano albo odrestaurowano, nie nawiązując jednak stylem do budynków przedwojennych, a głównie do baroku i klasycyzmu. Wojenną zawieruchę przetrwały nieliczne budynki Opola, w tym średniowieczna kamienica "Pod Lwem", nazwana tak w nawiązaniu do umieszczonej w murze rzeźby przedstawiającej lwa. W centralnym punkcie opolskiego rynku stoi ratusz, którego wygląd nawiązuje do florenckiego pałacu Palazzo Vecchio. Ratusz opolski to założenie o dwuskrzydłowym korpusie z podcieniami i czworoboczną wieżą. Usytuowany na miejscu drewnianego domu kupieckiego z XIII wieku, przekształconego w murowany w połowie XIV wieku. Obecna forma nadana w wyniku przebudów w XIX i XX wieku. W połowie lat 90-tych poddany renowacji elewacji i wnętrza.

Nas oprócz ratusza najbardziej zaciekawiła „Aleja Gwiazd Polskiej Piosenki", gdzie 41 lat później od I Krajowego Festiwalu Polskiej Piosenki, który odbył się Opolu w dniu 19 czerwca 1963 r; w dniu 28 maja 2004 r. na opolskim rynku odsłonięta została pierwsza odlana w brązie gwiazda Czesława Niemena. Obecnie wmurowanych w bruk jest kilkanaście gwiazd artystów występujących na deskach opolskiego amfiteatru. Znajdują się tutaj między innymi gwiazdy: Maryli Rodowicz, Ewy Demarczyk, Marka Grechuty czy Grzegorza Ciechowskiego. Co roku aleja powiększa się o kolejne gwiazdy. My przystanęliśmy przy napisie „Ali Babki", powiedzieliśmy przewodnikowi, że u nas jest zespół o podobnej nazwie „Ale Babki". 

Z rynku wróciliśmy ponownie do amfiteatru. Zaprojektowany został przez Floriana Jesionowskiego, zbudowany został na miejscu najstarszej słowiańskiej osady w Opolu. Od czerwca 1963, oprócz 1982 i 2010 roku, organizowany jest tu najsłynniejszy polski festiwal, Krajowy Festiwal Piosenki Polskiej, który gości największe gwiazdy polskiej sceny muzycznej oraz debiutantów. Odbywają się tutaj również koncerty muzyczne, kabaretony oraz różnorodne imprezy masowe. W 2011 roku amfiteatr został gruntownie przebudowany, dzięki czemu zyskał nowoczesne, efektowne oblicze. Nasi uczestnicy wycieczki usiedli najpierw w wygodnych krzesełkach na widowni, by po chwili przejść na scenę i zrobić pamiątkowe zdjęcie.

Na tym samym obiekcie znajduje się Muzeum Polskiej Piosenki, założone w 2007 roku. Prowadzi działalność polegającą na gromadzeniu, katalogowaniu, konserwowaniu i udostępnianiu zbiorów dotyczących polskiej piosenki. Muzeum Polskiej Piosenki jest jedyną instytucją w Polsce, której głównym celem jest utworzenie centrum informacji na temat polskiej piosenki, a także ochrona jej dorobku na przestrzeni 100 lat. Takiego miejsca ponoć próżno szukać w Europie. Oczywiście, Szwedzi mogą pochwalić się muzeum Abby, a Brytyjczycy podobną placówką poświęconą Beatlesom. Według nas, którzy je zwiedzili, miasto stworzyło bardzo udane muzeum, w którym można spędzić godziny. I do którego chce się wracać. Na zakończenie naszej wędrówki po Opolu, nieco już zmęczeni zwiedziliśmy Wzgórze Uniwersyteckie, mówią o nim "Opolski Akropol", najwyższe wzniesienie w obrębie starego miasta, osiągające 165 m ponad poziom morza. To malutki kawałek miasta, chyba jeden z najładniejszych. Wzgórze potocznie nazywane jest "górką", na której stoi Kościół pw. Matki Boskiej Bolesnej, do którego przylega Kaplica Św. Wojciecha. „Na Górce" zobaczyliśmy m.in. pomnik śląskiego kaznodziei Peregryna z Opola, rzeźbę przedstawiająca Świętego Dominika, którą wieńczy 4,2 metrowa Kolumna Dominikańska. Piękna jest również Studnia Świętego Wojciecha, rzeźby barokowe przedstawiające „Cztery Pory Roku", Dama z harfą...to po prostu piękne miejsce, w którym mogliśmy się choćby na chwilkę wyciszyć. Na Wzgórzu Uniwersyteckim, w jego wschodniej części, znajduje się też Skwer Artystów. Umieszczono tam kilka współczesnych pomników, przedstawiających wybitnych polskich poetów, kompozytorów, pieśniarzy i ludzi teatru, którzy z racji swojej twórczości, głównie piosenkarskiej, związali swe biografie artystyczne z Opolem i odbywającym się tutaj rokrocznie Krajowym Festiwalem Polskiej Piosenki.

Z Opola, w drodze do Częstochowy odwiedziliśmy Jurajski Park Nauki i Rozrywki Krasiejowie, a tutaj do zwiedzania Tunel Czasu, Park Dinozaurów, Pawilon Paleontologiczny i Prehistoryczne Oceanarium. Park Dinozaurów w Krasiejowie to piękny i nowoczesny park rozrywki, to jeden z trzech bratnich parków wraz z JuraParkiem Bałtów i JuraParkiem Solec Kujawski. Zwiedzanie parku z przewodnikiem rozpoczęliśmy od Tunelu Czasu, niezwykle tajemniczego i ciekawego miejsce, które przenosi nas w czasy, kiedy jeszcze nie istniała Ziemia. Przy użyciu przeróżnych technik multimedialnych zobaczyliśmy jak powstał Układ Słoneczny, Ziemia i pierwsze formy życia. To ruchome kino, które oglądaliśmy z jadącej kolejki turystycznej. Następnie przyszedł czas na zwiedzanie efektownych i gigantycznych dinozaurów, ustawionych wzdłuż ścieżki edukacyjnej o długości 1500 m. W Parku zobaczyć można ponad 200 modeli gadów i płazów, tym samym jest to największy dinopark w Europie! Ponadto na trasie tej zobaczyliśmy autentyczne wykopaliska w Pawilonie Uniwersytetu Opolskiego.

Niesamowitą atrakcją JuraParku w Krasiejowie jest też Prehistoryczne Oceanarium, zachwycające olbrzymimi stworzeniami z pra przeszłości. Jeden z nich nawet próbuje atakować turystów, scena podobna z filmu „Szczęki" Stevena Spielberga. Park Nauki i Rozrywki Krasiejów otrzymał Złoty Certyfikat 2014 Polskiej Organizacji Turystycznej. Po zwiedzeniu Parku Jurajskiego bezpośredni przejazd do Częstochowy, po zakwaterowaniu w „Domu Pielgrzyma" czas wolny. Ponieważ 30 kwietnia b.r. była to niedziela, wielu skorzystało z udziału na Mszy świętej, zarówno w bazylice, jak i w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej, w której wiele osób uczestniczyło następnie w Apelu Jasnogórskim o godz. 21.00. Do dyspozycji w tym, lub następnym dniu było zwiedzanie Bazyliki Jasnogórskiej, Sali Rycerskiej, Skarbca, Muzeum Jubileuszu 600-lecia Jasnej Góry, Bastionu Św. Rocha, Arsenału, Golgoty czy Wieży Jasnogórskiej, według indywidualnych upodobań. W poniedziałek 1 maja 2017 r. uczestniczyliśmy we Mszy Świętej zaraz po odsłonięciu Cudownego Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej o godz. 6.00 rano, podczas której, oprócz kilku innych przywitano naszą pielgrzymkę z Dorohuska, diecezja lubelska. Pobyt na Jasnej Górze, w poniedziałek 1 maja b.r. przedłużyliśmy, na prośbę naszych uczestników. Stałym przesłaniem na czas pobytu to prośba, „Jasnogórska można Pani, Maryjo!, grzeszne serca łaską kruszysz, budzisz wiarę i nadzieję i miłość, wysłuchaj naszych próśb i intencji, z którymi do Ciebie przybyliśmy".

Wzbogaceni duchowo wewnętrznie, prawie w samo południe przyjechaliśmy do dzielnicy w Częstochowie na zwiedzanie Parku Miniatur Sakralnych „Złota Góra". Wizyta pozwala w zaledwie jedną godzinę przenieść się z Portugalii do Armenii, zwiedzić Plac Świętego Piotra i Ostrą Bramę, pielgrzymować Szlakiem św. Jakuba w Hiszpanii. Znajdują się też tutaj miniatury takich świątyń, jak m.in: Bazylika w Fatimie, Bazylika w Lourdes, na Lateranie, Kościół w Medjugorje, Bazylika w Betlejem i wiele innych ciekawych obiektów. Pomiędzy nimi spotkać można znane postaci z Biblii, Mojżesza i Jana Chrzciciela i wysłuchać historię niezwykłych objawień. Park mieści się w malowniczym jurajskim kamieniołomie z widokiem na fantastyczną 30-to metrową wapienną ścianę. Co ciekawe, 13 kwietnia 2013 roku w Parku uroczyście odsłonięto największy w Polsce pomnik największego Polaka, papieża Św. Jana Pawła II. Mierzy on prawie 14 m wysokości i jest widoczny z wielu miejsc w Częstochowie. Został on wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa. My przed pomnikiem zrobiliśmy pamiątkowe zdjęcie.

W programie tej 2,5 dniowej wycieczki w programie było zwiedzanie na zakończenie z przewodnikiem najciekawszych miejsc i zabytków Piotrkowa Trybunalskiego. Wędrówkę po Piotrkowie Trybunalskim zaczęliśmy od zwiedzenia Zamku Królewskiego, wybudowanego na początku XVI wieku na zlecenie Zygmunta I Starego. Jest to 4-kondygnacyjna, renesansowa budowla zbudowana z cegieł i piaskowca. Mur z cegieł osiąga nawet 240 cm grubości. Zamek ma kształt wieży, zaprojektowany jest na planie prostokąta. Pod koniec XIX wieku obiekt został zniszczony. W latach 60-tych XX wieku zamek odbudowano. Dziś znajduje się tam muzeum, w którym organizowane są czasowe wystawy tematyczne.

Idąc w stronę rynku ujrzeliśmy wstrząsające pozostałości po gettcie żydowskim, utworzone 8 października 1939 r. Niemcy utworzyli w Piotrkowie Trybunalskim, liczącym ok. 50 tys. mieszkańców mieście, pierwsze w okupowanej Europie żydowskie getto. Stłoczenie Żydów na niewielkim obszarze stanowiło wstęp do nazistowskiej polityki eksterminacyjnej. Tylko w październiku 1942 r. z piotrkowskiego getta na śmierć wywieziono ok. 22 tys. osób. Niespełna rok później miasto, które od stuleci zamieszkiwali wyznawcy judaizmu, zostało ogłoszone przez nazistów „czystym od Żydów". Zwiedziliśmy też fragment Starego Miasta w Piotrkowie Trybunalskim. Niedawno jeszcze zaniedbane, dziś prezentuje zupełnie odmienny stan. Odnowione zostały kamienice, a rynek i uliczki zyskały nową nawierzchnię. Ciekawą koncepcją jest odsłonięcie i częściowe zrekonstruowanie murów rozebranego po 1867 roku ratusza. Był to obiekt niezwykle ważny dla historii miasta i Polski, bowiem odbywały się tu słynne Trybunały Koronne. Od nich to Piotrków zyskał drugi człon nazwy. Stare miasto, staromiejski układ urbanistyczny sięga początkami średniowiecznej lokacji, zabudowa jest znacznie późniejsza. W obrębie rynku można obejrzeć ok. 142 kamienic o ciekawej architekturze. Po pożarze w 1835 r. przebudowano domy w stylu klasycystycznym. Wewnątrz niektórych zachowały się sklepienia kolebkowe, ślady podcieni, sklepione piwnice, sienie i belkowane stropy.

Jednym z charakterystycznych zabytków tego miasta jest Kościół św. Franciszka Ksawerego, rzymskokatolicki kościół rektoralny znajdujący się na terenie parafii św. Jakuba Apostoła w Piotrkowie Trybunalskim. Jest to najcenniejszy pod względem artystycznym zabytek architektoniczny Piotrkowa, poświęcony w I połowie XVIII wieku, w którym obecnie znajduje się Obraz Matki Bożej Trybunalskiej, namalowany przez nieznanego włoskiego artystę w XVI wieku. Sanktuarium jest powszechnie uznanym miejscem modlitwy za tych, którzy sprawują władzę. W Piotrkowie Trybunalskim prawie pięćset lat temu obraz ten odgrywał bardzo ważną rolę. Modlili się przed nim monarchowie (m. in. król Stefan Batory), posłowie i senatorowie. Piotrków to miejsce narodzenia polskiego i europejskiego parlamentaryzmu. Czynione są starania, aby Matka Boża Trybunalska stała się patronką polskich parlamentarzystów. Obraz Matki Bożej Trybunalskiej 26 maja 2006 roku ukoronował papież Benedykt XVI podczas mszy świętej na placu Piłsudskiego w Warszawie. Była to pierwsza koronacja obrazu dokonana przez Ojca Świętego Benedykta XVI. Korony dla obrazu poświęcił w Rzymie 27 października 2004 roku Jan Paweł II. 2 marca 2007 r. dekretem Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Matka Boża Trybunalska została ogłoszona patronką polskich parlamentarzystów. Czas na zwiedzanie zabytków tego miasta nieubłaganie minął. Pożegnaliśmy się z przewodnikiem i wyruszyliśmy w drogę powrotną. Trudno opisać wszystkie przeżycia duchowe, wrażenia z wycieczki, szczególnie Częstochowy, każdy z uczestników indywidualnie i na swój sposób odczuł to we własnym sercu i sumieniu. Funkcję opiekuna pełnił Stefan Wojtaszuk, który zadbał o relację, w niewielkiej części również i o zdjęcia, którego wsparł ujęciami Stanisław Dadas z Husynnego. Dziękujemy.